SŁOWO NA V NIEDZIELĘ WIELKIEGO POSTU

Jeśli ktoś jest bez grzechu…

Litera prawa często jest bezwzględna. Nie zwraca uwagi ani na status człowieka, sytuację, trudną historię jego przeżyć czy też okoliczności, w których się znalazł. W sytuacji opisanej przez Jana ewangelistę widzimy faryzeuszy, którym tak naprawdę wcale nie chodzi o nieszczęsna kobietę pochwyconą na cudzołóstwie. Nie zadają sobie pytania o to, co tę kobietę pchnęła do takiego sposobu życia. Interesuje ich wyłącznie sam czyn i reakcja Jezusa. Z zachowania samego Chrystusa wynika, że On wcale nie patrzy na grzechy kobiety, tak samo jak nie patrzy na nas z perspektywy naszych grzechów i słabości. Na każdego człowieka patrzy z perspektywy swojego miłosierdzia. Dostrzega grzesznika, a grzech odrzuca w otchłań i niszczy go w sobie.

Reakcja Jezusa na pewno zaskakuje wszystkich tam obecnych. Kto jest bez grzechu niech weźmie kamień i rzuci… W całej tej scenie jest tylko jedna Osoba bez grzechu. W myśl tego zdania to jedynie Chrystus miał prawo rzucić ka-mieniem.

Dlaczego jednak tego nierobi?

Bo naturą Boga jest miłość, która objawia się w przebaczeniu, a przebaczenie Jezusa to wzięcie, uwolnienie człowieka od grzechów. On nie mówi kobiecie jak ma żyć, postępować, z kim się spotykać…, jednak to spotkanie w Miłości całkowicie odmienia jej życie. Doświadcza ona tego, o czym pisze św. Paweł, że zostaliśmy zdobyci przez Chrystusa, abyśmy upodabniając się do Jego śmierci, doświadczali mocy zmartwychwstania. Zawsze, ilekroć przystępujemy do sakramentu pokuty i pojednania; ilekroć uczestniczymy we Mszy św. doświadczamy tej samej uzdrawiającej mocy Miłości Boga, której doświadczyła owa kobieta. Ona odeszła uzdrowiona i przemieniona, a jaki wpływ na nasze życie i naszą codzienność ma moje spotkanie z Jezusem eucharystycznym?

Ks. Jerzy Urbanik SDS